Les Petits Ruisseaux – Mechelen: een mooie stroom pure gerechten

Neem een mooi gebouw, kwalitatieve producten en een goede kok en je hebt een perfecte pop-up. Zo simpel is dat, of zo leek het toch.
Het zal wel veel meer voeten in de aarde gehad hebben maar het leek allemaal eenvoudig.
Eenvoud van concept, namelijk drie grote tafels en één menu. Eenvoud qua locatie, een lege blanco ruimte aangekleed met het hoogstnodige en een stoof in de hoek om de naderende herfst weg te jagen. Eenvoud in bezetting (tenzij er nog iemand achter het gordijn zat) namelijk drie mannen die zowel keuken als zaal vlot deden draaien en ervoor zorgden dat we van volgende menu en aangepaste natuurwijnen konden genieten:

hootskool geroosterde pompoen, zuurdesem
wij kozen hierbij als aperitief een zeer gesmaakte crémant d’alsace – Frick

lauwe poulpo, gebrande paprika, heldere bouillon
pineau d’aunis

gebakken inktvis, in wei gemarineerde sjalot, zachte ui
la bien venue
gebakken slahart, gerookte slajus, wilde kruiden, harde geitenkaas

bbq-eend, biet met aalbesjus, rook
vieilles vignes
getrokken hooi-infuus, pitten, russule escabeche
natur OX

lang gegaarde wortelpeterselie, honingijs, chips
chenin moeulleux
perensorbet, zachte geitenkaas

lauwe poulpo, gebrande paprika, heldere bouillon

gebakken slahart, gerookte slajus, wilde kruiden, harde geitenkaas

bbq-eend, biet met aalbesjus, rook

En dan zou ik nu gang per gang de lofzang kunnen afsteken en de verschillende combinaties en smaken beschrijven maar dat zou zelfkwelling zijn (honger!).
Poëtisch verwoord: wat hier geserveerd wordt is geen kabbelend beekje maar een mooie stroom pure gerechten.

Mijn favorieten: de lauwe poulpo, het slahart en de lichtjes zure perensorbet en zoete geitenkaas.
Het enige dat ik kon opmerken is dat de eend niet warm genoeg geserveerd werd. Vermoedelijk omdat ze buiten op een bbq gebakken werd en binnen aangesneden en gedresseerd.

Ah nee, nog een tweede en laatste opmerking, namelijk dat het enorm spijtig is dat dit maar een tijdelijk restaurant is, ik had zo graag ‘we’ll be back’ geschreven. Al ben ik er zeker van dat we Maarten Van Essche en co in de toekomst nog wel meer zullen zien ‘pop-uppen’.

Voor mooiere foto’s, check:
https://www.facebook.com/LesPetitsRuisseauxMechelen?fref=ts
Reservatie:
http://www.maartenvanessche.be/

Les Frères Ibarboure – Bidart/Gethary (FR)

“Op vakantie elke dag achter de kookpotten kruipen? Goed zot!” kreeg ik al wel eens te horen.
Maar met onze kroost van 4 en soms 5 kinderen (voornamelijk tieners) is het nu éénmaal financieel niet mogelijk om elke dag op restaurant te gaan.
En eigenlijk vind ik het helemaal niet zo erg om te koken. In de voormiddag een marktje bezoeken, nieuwe producten ontdekken, proeven, aperitieven, … de voorbereidingen alleen al zijn zeer aangenaam, zeker als je tijd hebt zoals op vakantie.
Maar als we gedurende die twee weken gezinsdrukte als koppel de kans krijgt om er een avond vantussen te muizen, dan grijpen we die kans met beide handen.

Via tripadvisor gingen we op zoek naar een rustig restaurant in de buurt, liefst met tuin. En zo kwamen we bij ‘les Frères Ibarboure’ terecht.
Een restaurant/hostellerie die een klassieke Franse keuken brengt, gelegen op verlaten baantje ergens tussen Bidart en Gethary.
Na een lekkere aperitief van het huis (champagne met een locale likeur die verrassend fris en kruidig was) kozen we vier gangen uit het menu ‘Balade entre Terre et Mer’. Als amuse kregen we een mooi bord met drie hapjes en daarna nog een super lekkere gazpacho.

Passeerden de revue:

Foie gras op drie wijzen

Foie gras op drie wijzen
Een groentengerecht genaamd ‘Quand les légumes de Jean-Luc rencontrent notre potager’
Gebakken vis, asperges, krokante aardappelen en choronsaus
Een grote suiker kers gevuld met geconfijte kersen en panna cotta

‘Quand les légumes de Jean-Luc rencontrent notre potager…’

Gebakken vis, asperges, krokante aardappelen en choronsaus

Een grote suiker kers gevuld met geconfijte kersen en panna cotta

Hubbie koos ook de foie gras en gebakken vis en daarnaast:
Filet de veau
Cazette en coquilles de chocolat, éclats de nougatine, glace carambar

Filet de veau , gratin de légumes

Cazette en coquilles de chocolat, éclats de nougatine, glace carambar

Ondertussen zijn we 7 weken verder en bijna opnieuw aan vakantie toe.
Maar terugdenken aan deze idyllische romantisch plek doet me nog steeds wegdromen en nagenieten van de gazpacho, foie gras, het groentenbordje en de filet de veau want dit waren de borden die er qua smaak uitsprongen.

Peut-être un jour, …

http://freresibarboure.com/fr/

Beaucoup Fish – Brussel

Vrijdagavond, mijn favoriete moment van de week. Het moment dat je in de auto stapt en de deur van het werk letterlijk en figuurlijk achter je dicht slaat. Dat je, zoals vorige vrijdag, met de ramen open, genietend van de zon en de verse lucht, naar huis rijdt, Roisin Murphy door de speakers. Niet oorverdovend luid maar nét luid genoeg om alle gedachten uit je hoofd te bannen, enkel focus op de baan en muziek. Vorige vrijdag was het summum van zo’n vrijdagavond. Hubbie en ik deden wat we het liefst doen; flaneren in Brussel, people watchen, dromen, plannen smeden en goed eten.
We startten onze avond met een bezoekje aan Flowertime in en aan het stadhuis van Brussel.
Het thema was Italiaanse barok, niet echt mijn stijl maar er waren toch wel enkele interessante en mooie creaties bij, het bezoek waard dus. Ondertussen was het hoog tijd voor aperitief en dus liepen we even langs het gezellige toch heel drukke Sint-Katelijneplein.
Na een bezoekje aan M-eatery Mechelen twee dagen eerder zou een goed stukje vis me nu wel smaken. Normaal gezien zouden we dan in de Vismet belanden, het favoriete adres van de schoonouders die er gemakkelijkheidshalve beter boven zouden gaan wonen. Maar omdat we altijd graag een nieuw adresje proberen reserveerden we bij Beaucoup Fish, vijf minuutjes verder wandelen in de Van Gaverstraat.

Een klein restaurant, strak en sober ingericht met een open comptoir.
Starten deed hubbie met de krokante papillot van garnalen, mozzarella di bufala en coulis van kerstomaten. Een mooie pimped up versie van de klassieker scampi fritti. Ik koos de carpaccio van gekonfijte paprika, ansjovis en krokantje van parmesan. Lekker al had de ansjovis voor mij wel vele aanweziger mogen zijn. Bij zes ansjovisfilets denk je eerder aan een aperitiefhapje en minder aan een voorgerecht.
De Noordzeetong die hubbie nam was met zijn 600 gram niet klein te noemen. Lekker, vers met een goed slaatje en frietjes. Ik koos voor de andere klassieker namelijk garnaalkroketten. Smeuïg en op basis van een smaakvolle fumet, comme il faut!

Om deze warme zomeravond fris af te sluiten bestelde ik een Colonel Kalamansi. Een originele versie met schuimpjes en basilicum.
Alle gerechtjes die we hier aten waren lekker. Maar toch misten we dat ietsje meer, zeker als je rekening houdt met de prijzen. Is het omdat we te hard vergelijken met een gevestigde waarde als de Vismet, verwachten we teveel? Ik weet het (nog) niet. Soms moet je appreciatie voor een restaurant groeien. Ik geef Beaucoup Fish daarom nog graag het voordeel van de twijfel.

Wordt vervolgd …

 

L’huitrière à Lille

Rijsel, nee dank je, ik ga liever naar Lille. Rijsel associeer ik met grijs weer en regen, Lille daarentegen klinkt zonnig en opgewekt. Misschien omdat ik een voorkeur heb voor namen die met een L beginnen.

Tweede kerstdag nam hubbie, wiens naam niet met een L begint maar voor wie ik toch een uitgesproken voorkeur vertoon, me mee naar deze mooie stad. En zoals altijd wanneer ik met hubbie (misschien moet ik voortaan Lubbie zeggen) op stap ga kent hij daar een goed restaurant van vroeger toen hij nog met zijn ouders, in zijn studententijd of met madam X, Y of Z op stap ging.

Zo ook in Lille vertelde hij over L’huitrière waar hij als kind met zijn ouders oesters ging eten. Een oude glorie in een mooi gebouw verduidelijkte hij. Maar oude glories zijn vaak ook vergane glories. Dan denk ik met enige tristesse aan de Falstaff in Brussel waar op een zaterdagmiddag gemiddeld 5 man zit, je een half uur moet wachten om bediend te worden en waar de dienster niet meer weet wat een Half-en-half is. Maar we waren in Lille en niet in Brussel en dus zocht ik online L’Huitriere op en kwam tot de aangename conclusie dat het nog steeds een drukbezocht restaurant is met een klassieke doch zeer mooie kaart. Wij dus daarheen, na eerst voor alle zekerheid online gereserveerd te hebben, wat achteraf een slimme zet bleek te zijn.

En ja, deze oude glorie schittert nog. Een prachtig gebouw met de nodige grandeur, een mooie klassieke kaart en heel uitgebreide wijnaanbod waar Lubbie zich met veel plezier in verdiepte.

We kozen voor de zakenlunch bestaande uit een voorgerecht, hoofdschotel en dessert.  45€ was een correcte prijs, zeker in vergelijking met de toch vrij hoge à la carte prijzen. Na twee amuses begonnen we, hoe kan het ook anders als je hier bent, met oesters Fines Claires n°3.

Als hoofdgerecht koos ik voor ‘Gamba’s rôties dans un bouillon tajine, légumes d’un couscous’ en Lubbie ging voor ‘Pavé de cabillaud rôti, risotto comme une paella, émulsion au chorizo’. Van die chorizo-émulsion mochten ze me gerust een potje meegeven.
Voor het dessert koos ik ‘Mi-gratin, mi-soufflé aux agrumes’ en mijn tafelgenoot voor ‘Cramique perdu, glace à la bière’. We sloten deze lekkere maaltijd af met een koffie  en een super cognac waarvan ik spijtig genoeg de naam niet meer weet.

Dus wie naar Lille gaat, of naar Rijsel als het regent, ga dan zeker lunchen in deze oude maar nog lang niet vergane glorie.
En wie niet veel tijd heeft kan ook vooraan in de bar aan de toog oesters eten al vond ik deze ruimte vrij kil en mis je dan de mooie zaal achteraan.

We’ll be back of moet ik zeggen ‘nous serons de retour’.

http://www.huitriere.fr/

 

We bezochten L’Huîtrière in december 2013

***UPDATE: Het restaurant is ondertussen gesloten. De oesterbar, traiteur en groothandel blijven nog wel open.
http://france3-regions.francetvinfo.fr/nord-pas-de-calais/2015/02/23/lille-les-restaurant-l-huitriere-va-fermer-ses-portes-le-28-mars-661363.html ***